تبعیض شغلی یکی از مشکلات اساسی در محیط‌های کاری است که می‌تواند بر روحیه و عملکرد کارکنان تأثیر منفی بگذارد.
این نوع تبعیض به اشکال مختلفی مانند تفاوت در پرداخت حقوق، فرصت‌های ارتقا، رفتار ناعادلانه و حتی اخراج غیرمنصفانه بروز می‌کند.
اگرچه قوانین کار در بسیاری از کشورها برای جلوگیری از این معضل تدوین شده‌اند، اما همچنان برخی کارفرمایان و مدیران از اجرای صحیح این قوانین سر باز می‌زنند.
در چنین شرایطی، کارکنان باید نسبت به حقوق خود آگاه باشند و از روش‌های قانونی برای احقاق حق خود استفاده کنند.
اشکال مختلف تبعیض شغلی
تبعیض در محیط کار می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله جنسیت، قومیت، مذهب، سن، معلولیت یا عقاید شخصی رخ دهد.
در برخی سازمان‌ها، زنان با وجود داشتن صلاحیت‌های مشابه با مردان، حقوق و مزایای کمتری دریافت می‌کنند یا از فرصت‌های برابر برای ارتقا محروم می‌شوند.
علاوه بر این، گاهی افراد با قومیت‌های خاص یا مهاجران در مقایسه با سایر کارکنان مورد بی‌عدالتی قرار می‌گیرند.
یکی دیگر از اشکال تبعیض، نادیده گرفتن افراد دارای معلولیت در فرآیندهای استخدام و ارتقا است که مانع رشد حرفه‌ای آنان می‌شود.
چنین رویه‌هایی نه‌تنها از نظر اخلاقی نادرست است، بلکه می‌تواند پیامدهای حقوقی جدی برای سازمان‌ها به دنبال داشته باشد.
